AĞAÇ VE ANNE

Bir ağacın bütün himmeti ​meyvesidir

Dalı, yaprağı, çiçeği

Hep meyvesi için

Soğuk kış günlerine dayanır

Rüzgarla fırtınayla savrulur

Yine de sabreder göğüs gerer

Yakıcı güneşlere aldırmaz.

Anne de öyle

Bütün himmeti yavrusudur

Dayanma gücü, sabrı, umudu

Hep yavrusu için

Zor günlere dayanır

Dertlerle musibetlerle savrulur

Yine de sabreder, göğüs gerer

Yakıcı ateşlere aldırmaz

Aynı ağaç gibi

Ta ki meyvesi olgunlaşıncaya ​kadar

Sonra her bir meyve

Uzak diyarlara gider

Ağacın elleri bomboş

Bir bahar müjdesi güldürür ​yüzünü ancak

Ancak o zaman çiçekler açar

Ve ağaç ikinci baharın ​coşkusunu taşır

Renk renk çiçekler açar

Ağaçta bir gülümseme

Sevimli bir bekleyiş

Zor günler geride kalır

Kavuşur yine meyvelerine

Sevinir de sevinir

Olgunlaşan meyvelerini ​gördükçe sevinir anne

İman dolu kalplerini ​çocuklarının

Tatlı meyveler gibi

Öyle sevinir ki anne

Ölüm müjdeli bir haberdir artık

Bilir haşrin gelişiyle

O da kavuşur sevdiklerine.

HAYRÜNNİSA ŞEN